Skip to content →

HET plakvliegje & DE luiaard

een kleine ode aan mijn 2 
heerlijke kinderen ...

Het is laat, ik schrik wakker. Zachtjes hoor ik voetstapjes in de gang. Even is het stil, dan gaat de klinkt van onze slaapkamer deur heel langzaam open. Ik kan ze nauwelijks zien, want in onze slaapkamer is het altijd donker, maar ik zie twee kleine gedaantes richting ons bed komen. Eentje loopt rechtop en heeft de ander bij zijn rechterarm op sleeptouw.

Plop! Nummer 1 wordt door nummer 2 op ons bed gelanceerd en beland boven op mijn hoofd. 

Aha, daar hebben we DE luiaard. Je moet weten, DE luiaard, is sinds kerstmis DE beste vriend van mijn dochtertje van 3. DE luiaard is ongeveer 1 kop groter dan mijn dochter en ze vertelde mij laatste vol overtuiging dat ze toch echt met DE luiaard gaat trouwen. Ze zijn onafscheidelijk! 

Nu kruipt nummer 2 in bed, HET nachtelijke plakvliegje, beter bekend als mijn dochtertje Hannah. Ze heeft ook nog haar kussen mee en kruipt over mij heen tussen mij en mijn man in, waar niet te vergeten nu ook DE luiaard ligt. Daarbij wil ik nog even opmerken dat wij geen kingsize bed hebben. 

Nu HET plakvliegje en DE luiaard hun plaats van bestemming bereikt hebben, komen we aan bij fase 3, of terwijl: zou het mij deze keer lukken om NOG dichter tegen mama aan te kruipen?!  DE LUIAARD ligt nu half op mij man, hij heeft daar gelukkig niet heel veel last van, want DE luiaard is groot, maar ook heeeeeeeel zacht. Daarnaast heeft mijn man het fijne eigenschap midden in de nacht niet zo snel wakker te worden. 

Een arm van DE luiaard wordt om het kleine lijfje van HET plakvliegje geslingerd, waarbij HET plakvliegje nu haar eindfase bijna heeft bereikt: een van de armpjes van HET plakvliegje worden om mijn nek geslingerd en het neusje en het wangetje van HET plakvliegje worden zo dicht als het maar even kan tegen dat van mij aan gedrukt. ZO! Ze ligt!… “mama? Kan je even stoppen met ademen? Je neus blaast te veel wind in mijn gezicht!” hoor ik haar nog zeggen, voordat ik weer inslaap val. 

De volgende ochtend zitten het plakvliegje en de luiaard samen met Spider-Man en de diplodocus aan de keukentafel. Spider-Man ook wel bekend als mijn zoon van 6, voor wie ons huis en onze meubels een grote ontdekkingstocht zijn. Laatst keek hij mij heel verras aan toen ik zei dat hij toch echt niet de boekenkast omhoog mocht klimmen. De diplodocus is op dit moment zijn vriend, naast een boel andere andere knuffels, waarvan ik de tel inmiddels kwijt ben geraakt. 

Aan de keukentafel is het die ochtend een gezellige boel en er wordt druk over en weer verteld. Ik sta zelf met mij rug naar de keukentafel toe aan het aanrecht de boterhammen voor school te smeren.

Dan wordt het ineens stil. Het duurt volgens mij even voordat ik door heb dat het zo stil geworden is. Meestal voorspeld stilte niet veel goed. Dus ik draai me snel om. Het plakvliegje staat boven op haar stoel , terwijl de luiaard met zijn neus in de cornflakes is gevallen. Spider-Man hangt onder de tafel omdat hij even wil uitproberen of hij zo met zijn vingers aan de keukentafel kan blijven hangen. De diplodocus staat nog net niet met een van zijn poten in de pindakaas. 

Na school is vooral de hereniging van het plakvliegje en de luiaard een blije boel.

Nadat het plakvliegje haar jas en schoenen in een record tempo heeft uit gedaan, holt ze de woonkamer in. Haar ogen zoeken de luiaard … DAAR! Ze rent naar hem toe, geeft hem een dikke knuffel en zeg: “Ik heb je zo gemist! Kom we gaan spelen.” Voordat de luiaard het door heeft staat hij samen met het plakvliegje uitbundig te dansen op Tiësto. Een van de nieuwe  lievelingsnummers van mijn dochter op dit moment: “heskentown mama!”, of beter bekend als: the business. (Let’s get down to business).

Terwijl het plakvliegje en de luiaard aan het dansen zijn, probeert Spider-Man zijn nieuwe glow in the dark pak aan, dat hij onlangs van oma en opa gekregen heeft. Ook het plakvliegje en de luiaard worden nu nieuwsgierig en willen graag weten hoe het pak er in het donker uitziet. Zo komt het dat ze allemaal samen in de piep kleine WC op de gang verdwijnen. Omdat het zo leuk is, herhalen ze dit nog een keer of 10! Dan, hoor ik ineens het plakvliegje huilen en Spider-Man tegen haar zeggen: “Oh,oh, nu is ie over je hoofd heen gevallen.” Ze komen snel de woonkamer in gehold en tot mijn verbazing zie ik dat de wc-brilverkleiner om de nek van het plakvliegje zit. Hoe dat kan? Blijkbaar erg makkelijk! Ze had de bril als hoedje op haar hoofdje gezet en er toen samen met Spider-Man aan getrokken. Ze kreeg de bril nu niet meer van haar hoofdje af en dat zorgde voor de nodige paniek. Olijfolie, niveacreme…  niets hielp. Zo makkelijk als de bril over haar hoofdje was gegaan, zo moeilijk ging het er nu vanaf. Inmiddels heeft ze er ermee leren leven… haha nee, grapje … Mijn man kwam uiteindelijk op het fantastisch idee om de kniptang van de tuin erbij te halen. Hiermee was de bril kapot, maar het plakvliegje bevrijd van de wc-brilverkleiner. Zo kon ze haar grote vriend de luiaard weer in haar armen sluiten. 

Tegen bedtijd sleept het plakvliegje de luiaard achter zich aan de trap op, terwijl Spider-Man nog eens een poging denkt te wagen om langs de leuning op de eerste verdieping te komen. Diplodocus is voordat Spider-Man aan zijn klimactie is begonnen, vakkundig door hem naar boven geteleporteerd. 

Nadat ik samen met het plakvliegje en de luiaard een boekje hebben gelezen is het tijd voor een slaapliedje. Het plakvliegje vind het deze keer een goed idee om eerste de luiaard in bed te leggen en samen met mama een liedje voor de luiaard te zingen. Zo gezegd zo gedaan. Na 3 keer uit volle borst olifantje in het bos, 1x hansjepansje kevertje en ter afsluiting nog 2x slaap kindje slaap voor de luiaard gezongen te hebben, kijkt het plakvliegje mij aan en zegt: “Zo! Nu gaat de luiaard lekker slapen en gaan wij naar beneden. He mama?”

Voordat ik naar benden ga kijk ik nog even snel bij Spider-Man en diplodocus binnen. De diplodocus ligt al diep en vast te slapen tussen, de beer, het konijn, de wolf, de stormtrooper, de triceratops, het aapje, het varkentje, nog een beer, de ezel, de haai, de papagaai, de slang, nog een konijn of 3, picachu en 4 ander Pokemons, de leeuw, de tijger, de krokodil en het schaap. 

Tot mijn verbazing staat Spider-Man in zijn bed met zijn gezicht naar de muur toe. Wat is hij nou aan het doen? denk ik en ik kijk nog eens goed. En dan zie ik het! Hij staat over de muur te likken. Volgens Spider-Man is het erg belangrijk om de structuur van de muur even goed met zijn tong te onderzoeken. Ik geef hem een dikke zoen op zijn voorhoofd en vraag hem lief om net als de diplodocus lekker tussen zijn vriendjes te gaan liggen. 

Het plakvliegje en de luiaard liggen inmiddels al schuin over in bed te slapen. Althans de luiaard zie ik liggen, het plakvliegje ligt daar ergens onder verborgen. 

Bij de trap kijk nog een keer alle bij de slaapkamers is en denk: “wat hou ik toch ongelofelijk veel van jullie.”

Published in blog